بیماری اماس (Multiple Sclerosis) یکی از شایعترین بیماریهای خودایمنی و التهابی دستگاه عصبی مرکزی است که مغز و نخاع را درگیر میکند. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غلاف محافظ فیبرهای عصبی (میلین) حمله کرده و باعث اختلال در انتقال پیامهای عصبی میشود.
این اختلال میتواند علائم مختلفی از جمله اختلال در بینایی، ضعف عضلانی، بیحسی و مشکلات تعادلی ایجاد کند. تشخیص زودهنگام و شروع درمان مناسب نقش مهمی در کنترل روند بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران دارد.
اماس چیست؟
در بیماری اماس، سیستم ایمنی بدن به پوشش محافظتی رشتههای عصبی حمله میکند و باعث ایجاد التهاب و تخریب میلین میشود. این آسیب باعث کندی یا قطع انتقال پیامهای الکتریکی بین مغز و سایر قسمتهای بدن میشود.
بیماری اماس معمولاً در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی شروع میشود و در خانمها شایعتر از آقایان است.
انواع بیماری اماس
بسته به الگوی پیشرفت علائم، اماس به چند نوع تقسیم میشود:
- اماس عودکننده – فروکشکننده (RRMS):
شایعترین نوع؛ دورههایی از تشدید علائم و سپس بهبود نسبی دارد. - اماس پیشرونده اولیه (PPMS):
علائم از ابتدا بهتدریج پیشرفت میکنند بدون دورههای فروکش واضح. - اماس پیشرونده ثانویه (SPMS):
ابتدا به صورت عودکننده است اما با گذشت زمان به حالت پیشرونده تبدیل میشود. - اماس پیشرونده عودکننده (PRMS):
نوع نادرتر که هم روند پیشرونده دارد و هم گاهی عودهای شدید.
علائم بیماری اماس
علائم اماس بسته به محل آسیب در سیستم عصبی بسیار متنوعاند، اما برخی از شایعترین علائم عبارتاند از:
- اختلال در بینایی: تاری دید، دوبینی یا از دست دادن موقت بینایی در یک چشم
- بیحسی یا مورمور شدن: در دستها، پاها یا صورت
- ضعف عضلانی و خستگی شدید
- اختلال در تعادل و راه رفتن
- اختلال در حافظه و تمرکز
- تغییرات خلقی، اضطراب یا افسردگی
- اختلال در کنترل ادرار یا حرکات روده
- دردهای عصبی یا احساس شوک الکتریکی در بدن (علامت لرمیت)
💡 در بسیاری از بیماران، علائم اولیه ممکن است خفیف و گذرا باشند و به همین دلیل تشخیص اولیه دشوار میشود.
علت بروز بیماری اماس
علت دقیق اماس هنوز مشخص نیست، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند.
عوامل مؤثر عبارتاند از:
- سابقه خانوادگی اماس
- عفونتهای ویروسی (بهویژه ویروس اپشتینبار)
- کمبود ویتامین D
- سیگار کشیدن
- استرس مزمن
- زندگی در مناطق با نور آفتاب کم
روشهای تشخیص اماس
تشخیص بیماری اماس نیاز به بررسی دقیق توسط متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) دارد. هیچ آزمایش تکی وجود ندارد که بهطور قطعی اماس را تأیید کند، اما مجموعهای از روشها در کنار هم به تشخیص کمک میکنند:
- MRI مغز و نخاع: نشاندهنده پلاکها و نواحی التهاب در سیستم عصبی
- تست پتانسیل برانگیخته (Evoked Potentials): بررسی سرعت انتقال پیامهای عصبی
- نمونهگیری از مایع مغزی نخاعی (LP): بررسی وجود پروتئینها و آنتیبادیهای غیرطبیعی
- ارزیابی بالینی: بررسی سابقه علائم و معاینه نورولوژیک کامل
روشهای درمان اماس
درمان اماس با هدف کاهش تعداد حملات، کند کردن روند بیماری و کنترل علائم انجام میشود. درمانها شامل موارد زیر است:
۱. داروهای تعدیلکننده سیستم ایمنی
داروهایی مانند:
- اینترفرون بتا (Interferon Beta)
- گلاتیرامر استات (Copaxone)
- ناتالیزوماب، فینگولیمود، اوکرلیزوماب و داروهای خوراکی جدید
این داروها با کاهش فعالیت غیرطبیعی سیستم ایمنی از حمله به میلین جلوگیری میکنند. که حتما باید زیر نظر پزشک متخصص تهیه و مصرف شوند.
۲. درمان حملات حاد
در هنگام عود بیماری، پزشک معمولاً از کورتونهای تزریقی یا خوراکی (مثل متیلپردنیزولون) برای کاهش التهاب استفاده میکند.
۳. درمان علائم
داروها و روشهای توانبخشی برای کاهش خستگی، اسپاسم عضلانی، افسردگی و مشکلات تعادلی تجویز میشوند.
۴. توانبخشی
- فیزیوتراپی و کاردرمانی: بهبود تحرک و قدرت عضلانی
- گفتاردرمانی: در صورت وجود اختلال گفتاری
- مشاوره روانشناسی: مقابله با اضطراب و افسردگی
زندگی با اماس
بسیاری از افراد مبتلا به اماس میتوانند با رعایت اصول درمانی و سبک زندگی سالم، زندگی فعالی داشته باشند. توصیهها شامل:
- انجام ورزش منظم و ملایم (مثل پیادهروی یا یوگا)
- تغذیه سالم و مصرف کافی ویتامین D
- پرهیز از استرس شدید
- خواب کافی و اجتناب از گرمای زیاد
- پیگیری منظم با پزشک متخصص مغز و اعصاب
بیماری اماس اگرچه مزمن است، اما با تشخیص زودهنگام، درمان علمی و پیگیری مداوم میتوان آن را کنترل کرد و از پیشرفت سریع آن جلوگیری نمود. آگاهی، امید و همراهی تیم درمانی نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران دارد.
دکتر لقمان منصورپور – متخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) و ستون فقرات با بهرهگیری از جدیدترین روشهای تشخیصی و داروهای روز دنیا، آماده ارائه مشاوره و درمان تخصصی بیماران مبتلا به اماس است.
دیدگاه خود را بنویسید